Na jednym ze spotkań minister środowiska na utyskiwanie leśnika spod Mławy, że są poważne problemy z bobrami, łosiami, wilkami, żubrami i żurawiami odparł iż „żyjemy w czasach nadmiernej wrażliwości w ochronie zwierząt”. Dodał leśnikowi, że obawia się zadzierania z Unią, w związku z czym doradził mu żeby ten zgłosił się do RDOŚ. RDOSie są ustawione już tak żeby wydawać zgodę na odstrzały bobrów, łosi i żubrów. O bezduszności i znieczulicy ministra wobec zwierząt pisał nie będę, bo szkoda mi na to czasu. Zastawia mnie w czym mogą szkodzić leśnikowi spod Mławy żubry. Czy jest choć tam jeden? Albo w czym mu przeszkadzają wilki czy łosie, skoro powiat mławski jest słabo…

Już starożytni byli przekonani, że nad spokojnym snem żurawi czuwają strażnicy. Zauważyli, że śpiące żurawie jedną nogę podkulają i chowają w piórach. Wyobraźnia starożytnym „ptasiarzom” podpowiadała, że w tej podniesionej nodze żuraw musiał trzymać kamień, który w razie uśnięcia przez ptaka upadał mu na drugą nogę i budził go. Ten pogląd przyjął się i na średniowiecznych herbach i godłach przedstawiano żurawia z kamieniem trzymanym w jednej nodze i opatrywano napisem „Ut alii dormant” – czyli aby inni odpoczęli.” I to natchnęło Adama Mickiewicza do ukazania jednej ze scen w „Gospodarstwie” „Pana Tadeusza”: Żuraw, z dala od stada gdy odprawia czaty Stojąc na jednej nodze, z czujnymi oczyma, I by nie…

 Postanowiłem nieco uwspółcześnić tekst Mateusza Cygańskiego. Nie będzie już oryginalnych „czytay” czy „ieno” lub „pytay”. Ani nawet „żórawia”, bo go wielka reforma języka polskiego w 1936 roku zniosła. I jeszcze jedno, celem wprowadzenia. Pierze żurawia również husaria na swoje skrzydła zatykała. A potem leciała taka prać Szwedów, Moskali czy Turczynów. *          *          * Pierze za czapkę a mięso do stołu, Żuraw pożytki te daje pospołu. Jako go dostać te książeczki czytaj, Będzie w twym ręku jeno pilnie pytaj.   Żurawi jakim sposobem masz dostawać   Jedź w pole, patrzaj gdzieby ptacy byli abo gdzie by się zakopali, jeśli żeby rozumiał żeby się ptak…

O żurawie na niebie krwawym!O kluczu lekki i złoty,który otwierasz tęsknotęza nieskończonym odlotem! Żurawie, fot. Cezary Korkosz   www.cezarykorkosz.pl

Wiedza starożytnych Greków, biorąc znajomość ptasich wędrówek musi zaskakiwać. Szczególnie wówczas gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że w Polsce, jak i w Europie, długo wierzono iż ptaki zimują na dnach zbiorników wodnych czy pod polnymi kamieniami. Myślę, że lot z żurawiami, pełen mitów i fantastyki, z prowadzącym nas Klaudiuszem Elianem, Wam się spodoba: „Wędrówki żurawi II 1 Gdy żurawie opuszczają krainę Traków i trackie mrozy, gromadzą się nad rzeką Hebros. Wówczas każdy z nich połyka kamyk, który służy za swoisty pokarm i za balast przeciw podmuchom wiatru. Żurawie przygotowujące się do odlotu i do wędrówki aż nad Nil, bo tęsknią za ciepłem i pożywieniem, które tam na nie czeka w okresie zimy. Tuż przed…