O poniższym tekście pomyślałem jak tylko raniuszek wygrał wybory Ptaka Wiosny 2016. Jak zapewne wszyscy czytelnicy „Plamki mazurka” wiedzą, raniuszek jest ptakiem symbolem Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków, a Antek Marczewski, obecnie brat student w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Polskiej Prowincji Dominikanów w Krakowie, był piszącym piękne i ciekawe teksty pracownikiem tej organizacji.  Dzięki uprzejmości brata Antoniego mam przyjemność przedstawić Wam Jego artykuł: – Raniuszek – ptak Europejskich Dni Ptaków 2011 Sute upierzenie dające wrażenie puchatości i sympatyczna „mordka” z krótkim ciemnoszarym dziobem i parą czarnych jak węgielki oczu ciekawsko rozglądających się po świecie to tylko niektóre z cech raniuszka pozwalających na zaliczenie go do grona najsympatyczniejszych polskich ptaków. Białogłowa i Czarnobrewy Rozpoznanie raniuszka…

Zapewne ptak Wiosny na „Plamce mazurka” bez artykułu Adama Wajraka ileś by stracił. Jestem przekonany, że poniższy tekst Adama o raniuszku Wam się spodoba: – Jest taka internetowa kategoria „słodziak”. Słodziak to coś, co wywołuje roztkliwienie i chęć przytulania. Zwykle słodziakami zostają młode zwierzątka. Pieski, kotki i misie. Z ptaków do słodziaków zaliczane są zwykle młode sowy, bo są puchate i mają wielkie oczy. Jest też pewien ptaszek powszechnie uznawany za słodziaka, choć nie jest sową, a rozczula jako zupełnie dorosły. To raniuszek. Kto nie widział raniuszka w naturze, niech spojrzy na zdjęcia. Czy może być coś bardziej słodziakowatego od tej białej kulki z małymi czarnymi oczkami i maleńkim dziobkiem?…

Nie ukrywam, że bardzo wysoko cenię twórczość literacką doktora Andrzeja Kruszewicza. Imponuje mi jego wiedza, doświadczenie jak też i swada, z jaką opisuje swoje historie. Bardzo się cieszę, że dyrektor warszawskiego ZOO pozwolił mi na prezentowaniu fragmentów z jego znakomitych „Ptaków Polski”. Z wielką przyjemnością zaprezentuję więc kilka migawek z raniuszka, które napisał Mistrz. – Naukowa nazwa Aegithalos pochodzi z greki i oznacza sikorę, a w każdym razie małego, zwinnego ptaka. Słowo caudatus pochodzi od łacińskiego cauda – ogon. A więc naukowa nazwa raniuszka oznacza ogoniastą sikorę… Gniazdo raniuszka jest konstrukcją bodaj jeszcze bardziej kunsztowną niż lęgowa kolebka remiza. Ma ona postać owalnej bryły wysokości około 20 cm i średnicy…

Tytuł sparafrazowałem z ciekawej opowieści Macieja Szymańskiego o raniuszku „Mały biały duszek„. – Raniuszek jest średnio licznym, lokalnie nielicznym gatunkiem lęgowym. Najliczniej występuje w województwach śląskim i małopolskim. Najrzadszy jest w środkowej części kraju. Gatunek ten najlepiej się czuje na skrajach lasów i w pobliżu polan. Lubi zwarte lasy mieszane, unika natomiast monokultury sosnowej. Nie unika człowieka gnieżdżąc się w pobliżu jego siedzib. Preferuje lasy o urozmaiconej rzeźbie terenu. Raniuszek, poza terenami rolniczymi na których występuje nielicznie, jest gatunkiem średnio licznym. Jego przeciętne zagęszczenie w kraju wynosi 0,32 pary na kilometr kwadratowy. Liczebność naszej populacji oscyluje w granicach 75 000 -130 000 par lęgowych. W Europie trend raniuszka jest stabilny,…

 Myślę, że piękny opis raniuszka autorstwa Władysława Taczanowskiego spodoba się Wam bardzo:  Biała, grzbiet czarny, po bokach czerwonawy, powieki żółte.  Stary ptak ma całą głowę i spód ciała biały, na tyle różowo mocno zafarbowany: kark, środek grzbietu, kuper i pokrywy ogonowe czarne, boki całego grzbietu różowe. Skrzydła czarne, u lotek przedramieniowych chorągiewki wnętrzne białe, tylne rudawo zafarbowane; w czarnym ogonie, dłuższym od ciała, u trzech sterówek skrajnych brzeg biały, ukośnie na cały koniec zachodzący. Dziób, nogi i tęcze czarne; brzeg powieki odchylony żółty.  U samicy białość mniej czysta, zresztą do samca podobna.  Młode w pierwszem pierzu zupełnie odmienna, z wierzchu jest czarno kawowa, z białą czuprynką przez środek głowy, wielką…