[1] Mówi Psalmista: „Jestem jak puszczyk w ruinach”. [2] Fizjolog powiedział o puszczyku, że ptak ten woli noc od dnia. [3] Tak samo Pan nasz Jezus Chrystus: pokochał nas, żyjących w ciemności i w cieniu śmierci, czyli lud pogan, bardziej niż lud Żydów, którzy otrzymali synostwo i obietnicę ojców. Z tego powodu Zbawiciel rzekł: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu dać wam królestwo” itd. [4] Lecz powiesz mi, że puszczyk jest nieczysty według Prawa, jak więc może być przyrównany do osoby Zbawiciela? Dobrze, a czyż nie mówił Apostoł: „Nieznającego grzechu dla nas uczynił grzechem”? Samego siebie umniejszył, aby wszystkich zbawić i abyśmy zostali wywyższeni. Dobrze zatem powiedział…

Czasem z powstawaniem postów bywa tak: zobaczy człowiek zdjęcie i wie, że jest ono pewnym motorem napędowym do wpisu. Tak było i tym razem. W rustykalnym klimacie puszczyk spozierający w obiektyw wprost kusi by umieścić go na blogu. Aby to się stało trzeba odnaleźć autora fotografii, uzyskań zgodę i wykombinować jakiś fajny, z otoczką tajemniczości, tekst. Nie od dziś wiadomo, że Facebook powstał aby ułatwić mi kontakt z ornitologami, fotografami i innymi ludźmi żyjącymi przyrodą. Kopalnią znakomitych tekstów są znakomite „Ptaki krajowe” Władysława Taczanowskiego… I w ten sposób mamy coś takiego: „Wszystkie ptaki szczególnie sów nienawidzą i to jest zapewne jednym z powodów, że się tak starannie we dnie ukrywają,…

 Dzisiejszy post powstał w bardzo prosty dla mnie sposób. Otóż Jan Zieliński wrzucił w grupie Plamka mazurka kilka zdjęć puszczyka. Sesja spodobała mnie się, więc poprosiłem Jana o kilka słów komentarza do nich i mamy w ten sposób bardzo ciekawą foto-historię: Pierwsze spotkanie, 29 stycznia z puszczykiem w piwnicy. Wpadł przez 12 metrowy komin do kominka. Nie wiedziałem jak długo siedział w tej piwnicy, bo mnie nie było tam dwa tygodnie, ale widać, że się zawstydził swoim wtargnięciem. Trochę się bał, ale próbowałem mu dać coś do jedzenia – próba karmienia zakończyła się jednak niepowodzeniem. Pokazał mi tylko czerwone oczy i uciekł do lasu. Takie było pierwsze spotkanie. Puszczyk, prawdopodobnie…

 Jeszcze trzy tygodnie i jesień puszczyka na „Plamce mazurka” dobiegnie końca. Póki co pragnę Wam zaprezentować sporą garść informacji dotyczących gniazda i lęgów puszczyka. A także wędrówki i rozprzestrzenianie się młodych puszczyków. Materiał pochodzi z „Metod badań i ochrony sów”. „Puszczyk gnieździ się raz w roku. Wyjątkowo może lęg powtarzać.  Na około miesiąc przed złożeniem jaj samiec rozpoczyna rytualne karmienie samicy. Ptaki często nawołują. Zaloty z czasem koncentrują się bliżej miejsca lęgu.  Gniazduje w obszernych dziuplach na różnych wysokościach, wyjątkowo nawet powyżej 15 m. Puszczyki lęgną się również w szczelinach skalnych, zabudowaniach i starych gniazdach ptaków (np. sroki, myszołowa), ambonach, wyjątkowo nawet na ziemi i w króliczych norach. Chętnie zajmują…

 Puszczyk (Strix aluco) to nasza najbardziej liczna sowa, niestety ciesząca się niezbyt dobrą sławą.  Dlaczego tak? Ano dawno, dawno temu nasi przodkowie z łacińskiej nazwy ptaka ukuli imię dla straszliwego upiora. Na imię to drżeli nawet najwięksi słowiańscy wojownicy. Cóż… każdy bał się strzygi – strasznego potwora, który pojawiał się nocą, miał wyłysiałą czaszkę, podwójny rząd zębów, dwa serca i dwie dusze? Tylko co taka strzyga miała wspólnego z puszczykiem? Słowianie przekonani byli, że głos puszczyka zapowiada obecność strzygi, jeśli gdzieś się odezwała sowa na ludzi padał blady strach. Zwłaszcza na matki z dziećmi, bowiem wierzono, że ten okrutny upiór przychodzi na ziemię, aby wyssać krew  z ich dzieci. A…