Ostatni spacer z Fredem był bardzo udany. Pojawiły się jerzyki, wysoko nad Wartą szybował bocian, a niżej uwijały się jaskółki. Niechcący spłoszyliśmy rzadko spotykanego ostatnio w Obrzycku brodźca piskliwego. Kilka kresek na termometrze wyżej spowodowało niemalże wybuch tłumionego przez ostatnie chłody ptasiego śpiewu. Słuchałem między innymi zięby, kosa, wilgi, słowika, skowronków. Gdzieś z okolicy Okrągłego Lasu rozległo się dość głośne charakterystyczne ududud. Dudek! Co prawda w tym roku widziałem go już kilka razy, ale jeszcze nie słyszałem. „Dudek żyje w okolicach urozmaiconych, – czytamy o miejscach występowania i głosie gatunku w „Ptakach ziem polskich” Jana Sokołowskiego – gdzie lasy poprzeplatane polami, łąkami i pastwiskami. Szczególnie tam, gdzie pastwiska otoczone są…

Kilka dni temu odwiedził mnie w pracy dudek. Na spotkania z dudkami nie mogę narzekać, ale w pracy taką obserwację zaliczyłem po raz pierwszy. Jako, że w dalszym ciągu na blogu mamy Wiosnę Dudka, to postanowiłem obserwację uczcić małym fragmentem z opisu dudka w „Ptakach Polski” Andrzeja Kruszewicza. Małym, ale zarazem bardzo pikantnym: „Na temat wydzielania przez dudki cuchnącej wydzieliny krążą w literaturze różne, czasem wręcz sprzeczne doniesienia.  Z całą pewnością nie płoszone pisklęta nie mają powodu, by smrodzić sobie w gnieździe, podobnie jak wysiadująca samica. W razie zagrożenia przez  próbującego wtargnąć do dziupli drapieżnika (lub człowieka) samica i pisklęta potrafią jednak w jego kierunku wystrzyknąć z kloaki mazistą i…

 Dziś druga i ostatnia zarazem legenda z Klaudiusza Eliana opowiadająca o dudku. Tym razem dowiemy skąd się wziął jego piękny i okazały przedmiot drwin Polaków, czubek. *          *          * „Dowiaduję się, że dudek indyjski jest dwa razy większy od naszego i ładniej wygląda. Homer mówi, że wędzidło i uprząż rumaka stanowią przedmiot chluby helleńskiego króla. Tak samo dudek jest ulubionym cackiem króla Indów: nosi go na ręce, rozkoszuje się nim i bezustannie wpatruje się w ptaszka, nie mogąc się nadziwić jego wdzięcznej postaci i wrodzonej piękności. U barminów istnieje podobna legenda o tym ptaku, a owa legenda, którą opowiadają, jest następująca. Królowi…

Dudek w literaturze starożytnej miał zdecydowanie lepszą opinię niż w staropolskiej, gdzie dzięki swojemu charakterystycznemu czubkowi uchodzi, delikatnie mówiąc, za upośledzony gatunek. Zapewne pamiętamy, że u Fizjologa był wzorem dzieci dbających o swoich niedołężnych rodziców. U Klaudiusza Eliana w „O właściwościach zwierząt” poznajemy również z pozytywnej strony. Autora ponosi nieco fantazja, ale nie jest to niczym nowym. Grecy dość często pokazywali ptaki w sposób jaki im pasował, ale nie mający nic wspólnego z rzeczywistością. *          *          * „Dudki są najdzikszymi ptakami. Sądzę, że na tę opinię wpłynęła pamięć ich dawniejszych przeżyć związanych z ludźmi, a zwłaszcza nienawiść do rodzaju niewieściego.* Dlatego też budują…