Mamy wiosnę, czas lęgów. Czasami z tymi lęgami nie wszystko idzie tak jakby należało i dochodzi do sytuacji, w których decyzje podejmować musimy my. Nigdy coś takiego mnie nie spotkało i szczerze mówiąc nie chciałbym mieć takiej przygody. Czasu na podjęcie decyzji mamy niewiele, a zdawać sobie musimy, że cokolwiek postanowimy w takich chwilach, to skutkować może całe życie pisklęcia, które zdane jest na nas. 5 maja na osi czasu Dariusza Bursztynowskiego znalazłem taki oto post: Właśnie zostaliśmy na chwilę sowimi rodzicami. Nawet nie znamy ich gatunku. W każdym razie na pewno gniazdowy – resztki domku leżały pod modrzewiem i na gałęziach krzaka. Dwie nie przeżyły, ta trójka – mam…
-
-
Wyjazd do Słońska
22 maja jedziemy jako Obrzyckie Stowarzyszenie Miłośników Ptaków do Słońska. Szczerze mówiąc w różnych rolach w Rzeczpospolitej Ptasiej występowałem, ale przewodnikiem wycieczki to tam jeszcze nie byłem. Pomimo tego nie boję się. Z Ujścia Warty zawsze wracałem w dobrym humorze. Mam nadzieję, że zobaczymy ileś ciekawych gatunków ptaków. Będziemy je skrzętnie notować żeby zapewnić Was, że Słońsk w drugiej połowie maja też jest atrakcyjny. Będziemy wypatrywać pierwszego żurawia, bociana białego, kanię rudą czy bielika. Spędzimy tam mile czas. Uważam, że warto jest się zapisać!
-
Andrzej Kruszewicz „Tajemnice ptasiej alkowy”
Chyba od zarania dziejów ludzkość tym się interesowała. Kto z kim to robił, gdzie i jak. Im więcej znano z tego szczegółów, tym bardziej były opowieści pikantne. A jeszcze jeśli w to zamieszał się ksiądz, to huczało nie w jednej parafii. Obecnie może mniej się o tym mówi, ale naszą wścibskość zaspokajają różnego rodzaju pudelki, dzięki którym jesteśmy w tych na bieżąco. Tu pewnie niejeden miłośników ptaków zastanowi się, jak w naszym świetle wypadają ptaki? Wiemy zapewne, że taka samica modraszki potrafi spółkować z wieloma samcami. Oczywiście, że nie z żadnej tam chuci, ale dla zadbania o należyte geny. A dobre geny, to zdrowe pisklęta i spokój w temacie zachowania…
-
Górska wróciła
Uwielbiam tą porę roku. Kiedy prawie wszyscy narzekają na pogodę to my z Fredem idziemy na pola, nad rzeki, bądź do lasu. Do domu wracamy obydwaj zadowoleni. On miał swoje wąchanie, a ja obserwacje, jak i wysłuchiwania śpiewów. Za przykład może posłużyć dzisiejszy dzień. Mam to szczęście, że coraz częściej wychodząc z domu na podwórze słyszę dudka. Bardzo głośno nawołuje z plendza tym swoim „ud-ud-ud ud-ud-ud”. Już samo to powoduje, że czuję się szczęśliwym. No ale na wyjściu na podwórko dzisiejszy spacer się nie kończy. Na ulicę Dworcową wrócił słowik rdzawy. Dzień mamy pochmurny, więc ptak śpiewał sobie na cały regulator. Na sercu robi się miło, ciepło, wiosennie. Na końcu…
-
Ładniejszej książki w tym roku już nie będzie
Autorkę „Z głową w ulach” poznałem kilkanaście lat temu. Oczywiście dzięki ptakom. Najczęściej widzieliśmy się w Słońsku, choć z żoną odwiedziliśmy ją ileś razy na błękitnej Krajnie. Muszę tutaj powiedzieć, że Marta mieszka w pięknej i spokojnej okolicy. Dom jej położony jest malowniczo wśród pól i jezior w których występują ciekawe zwierzęta. Myślę, że wszyscy chcielibyśmy żyć tak jak Marta, ale najpierw musielibyśmy do tego dojrzeć. Marta Konek napisała książkę „Z głową w ulach”. Od kilku lat spełnia się między innymi w pszczelarstwie, co daje jej tyle satysfakcji, że postanowiła przelać to na papier. Znając jej piękny styl pisania, mądrość, spodziewałem się dobrej lektury. I nie zawiodłem się. Głównymi bohaterkami…