Myślę, że piękny opis raniuszka autorstwa Władysława Taczanowskiego spodoba się Wam bardzo:
Biała, grzbiet czarny, po bokach czerwonawy, powieki żółte.
Stary ptak ma całą głowę i spód ciała biały, na tyle różowo mocno zafarbowany: kark, środek grzbietu, kuper i pokrywy ogonowe czarne, boki całego grzbietu różowe. Skrzydła czarne, u lotek przedramieniowych chorągiewki wnętrzne białe, tylne rudawo zafarbowane; w czarnym ogonie, dłuższym od ciała, u trzech sterówek skrajnych brzeg biały, ukośnie na cały koniec zachodzący. Dziób, nogi i tęcze czarne; brzeg powieki odchylony żółty.
U samicy białość mniej czysta, zresztą do samca podobna.
Młode w pierwszem pierzu zupełnie odmienna, z wierzchu jest czarno kawowa, z białą czuprynką przez środek głowy, wielką plamą na barkach i brzegami lotek przedramieniowych; cały spód biały, na piersiach ciemnemi końcówkami popylony, na bokach rudawo słabo pociągnięty; podbrzusze i pokrywy podogonowe brudno różowe; ogon jak u starych; dziób czarny, nogi brudno cielistej.
Cytat: Taczanowski W. 2012 (reprint) „Ptaki krajowe” Lubelskie Towarzystwo Ornitologiczne
Raniuszek, fot. Piotr Górny