Jerzyk jest przedstawicielem rodziny jerzykowatych. Osiąga rozmiary: 17 – 17 cm długości, 40 cm rozpiętości skrzydeł i 30 – 55 gram wagi.
Raz w roku, w maju, lub czerwcu jerzyki przystępują do lęgu. Samica składa 2 – 3 jaja, które są wysiadywane przez 18 – 21 dni. Gniazdo zakłada w szczelinach i we wgłębieniach murów, rzadziej wśród skał, a wyjątkowo w dziuplach i skrzynkach lęgowych. Gnieździ się głównie w koloniach. W przypadku ochłodzenia jerzyki mogą się wycofać bardziej na południe, a pisklęta potrafią zapaść w sen (do 9 dni).
Jest to liczny gatunek lęgowy. Przylatuje do Polski na początku maja, odlatuje już w sierpniu. Zimuje w południowej Afryce.
Gatunek pierwotnie górski, obecnie typowo miejski ptak. Występuje również w zwartych śródmieściach wielkich miast, niemal pozbawionych zieleni. W niektórych okolicach występuje również w lasach.
Żywi się chwytanymi w locie drobnymi owadami.
Jest to najwięcej ze wszystkich ptaków przebywający w powietrzu gatunek, ląduje tylko po to żeby znosić i wysiadywać jaja i karmić młode. Potrafi spać i kopulować w powietrzu. Jerzyk odpoczywa tylko obok gniazda, czepiając się pionowych ścian. Łatwo go zobaczyć w locie przez cały dzień. Stale szybko lata, często na dużej wysokości. Po gwałtownych uderzeniach skrzydeł następuje krótka faza lotu ślizgowego. Do lotu startuje odrywając się z pionowych ścian. Tworzy grupy. Wyjątkowo długie i wąskie skrzydła pozwalają jerzykowi na osiągnięcie największej szybkości lotu aktywnego wśród ptaków, dochodzącej nawet do 200 km/godz.
