Ta wiadomość mnie zmroziła. Mało mamy orłów przednich, bardzo mało, bo cóż to jest około trzydziestu par lęgowych na taki kraj jak Polska. Strata jednej pary stanowi przy tak niskiej populacji znaczny ubytek… A orzeł przedni to ptak królewski. Z racji swojego majestatu, z racji upodobań naszych królów, którzy uwielbiali polowania z tym ptakiem. Chciałby człowiek doczekać powrotu orła przedniego z gór na niziny, a okazuje się, że w górach ma nielekko.
Nie będę pisał dalej. Pozwolę sobie na podanie wiadomości jaką znalazłem na stronie Magurskiego Parku Narodowego: W czwartek 4 marca 2010 w miejscowości Kąty znaleziono dwa martwe orły przednie leżące w niedalekiej odległości od martwego lisa. Zdarzenie to zostało zgłoszone na Posterunku Policji w Nowym Żmigrodzie, która wszczęła dochodzenie pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Jaśle. Po konsultacji z lekarzem weterynarii zajmującym się leczeniem dzikich zwierząt przypuszcza się, że orły padły ofiarą zatrucia po spożyciu padliny lisiej. Jest to nie pierwszy taki przypadek w Polsce, kiedy przy użyciu silnie trującego i niebezpiecznego pestycydu trute są lisy, których padlinę spożywają m.in. ptaki szponiaste, ulegając również śmiertelnemu zatruciu. W ten sposób tworzy się łańcuch bezmyślnej i niczym nieuzasadnionej śmierci wśród wielu gatunków zwierząt, w tym tak rzadkich jak orzeł przedni. Dokładna przyczyna śmierci orłów będzie znana po specjalistycznych badaniach laboratoryjnych.
Orzeł przedni Aquila chrysaetos jest jednym z największych ptaków szponiastych w Polsce. Samiec może ważyć od 3 do 4,5 kg, natomiast samica od 3,8 do 6,6 kg. Rozpiętość skrzydeł może wahać się od 190 do 240 cm. W Polsce jest to gatunek bardzo rzadki, szacuje się, że na terenie kraju gnieździ się około 30 par orła przedniego, z czego ogromna większość w Karpatach, na terenach woj. podkarpackiego i małopolskiego. Można zatem stwierdzić, że strata 1 pary to zagrożenie dla stabilności populacji. Jest to gatunek objęty ochroną ścisłą, za zabicie którego grozi kara. W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt ma status EN (gatunek silnie zagrożony wyginięciem), chroniony jest również prawem międzynarodowym (m.in. Konwencją Waszyngtońską, Bońską, Berneńską i Dyrektywą Ptasią UE).
Samica orła przedniego, fotografie zrobione końcem stycznia 2010r. (fot. Damian i Agnieszka Nowak)
Para orłów przednich była wcześniej obserwowana, fotografowana i filmowana przez pracowników MPN. Gniazdowała prawdopodobnie poza granicami Parku, w jego otulinie. Jeden z ptaków – samica, miał obrączkę założoną w wieku pisklęcym w 2002 roku w Górach Słonnych koło Sanoka. Stąd wiadomo, że miała ona 8 lat i była w sile wieku rozrodczego. Samiec był osobnikiem dorosłym. Warto zaznaczyć, że orły przednie dość późno osiągają dojrzałość i do rozrodu przystępują w 4-6 roku życia, a ich coroczny sukces rozrodczy szacowany jest jedynie na około 44%.
Osoby, które posiadają informacje w sprawie martwych orłów proszone są o kontakt z Magurskim Parkiem Narodowym.
A poniższe, smutne zdjęcie skojarzyć się mogłoby ze strofami z „Pana Tadeusza”:
Para martwych orłów przednich (fot. Damian Nowak)
Wpis powstał dzięki Panu Jackowi Borkowi